Það sjálfsagt rétt til orða tekið að göngufólkið hafi skoðað „..leifar af gamla veginum“ efst í Hellisskarði.
Sumurin 1954 og 1955 átti skátaflokkurinn minn ,“Refirnir“ margar ferðir um Hellisskarð á leið í skátaskálana undir Skarðsmýrarfjalli. Þar voru þá fjórir skálar, vestan frá talið: Jötunheimar, Bæli, Kútur og Þrymheimar. Hreysi var svo í Innstadal. Oft fannst mér skarðið bratt og bakpokinn seig í. Þá var nokkuð langur kafli gamla vegarins heill og óskemmdur í skarðinu.
Fyrir um það bil tíu árum fór ég um Hellisskarð og gekk sem leið liggur götuna milli Hrauns og hlíða niður í Hveragerði. Mér brá þegar ég sá hvernig Orkuveitan hafði leikið gamla veginn. Aðeins smá kafli hans var óskemmdur. Þetta merka samgöngumannvirki hafði verið eyðilagt að mestu með gerð vegar upp skarðið. Gamli vegurinn var víða óskemmdur úti á heiðinni en sjálfsagt hafa skemmdarvargar með stórvirk tæki farið þar um líka.
Varðandi skemmdirnar sem efnistaka olli á Gíghólunum þá vakti Þorleifur heitinn Einarsson J jarðfræðingur athygli á þessum illvirkjum á sjötta áratugnum. Þá var skaðinn löngu skeður.
Hellisheiði og Hengladalir eru paradis á bæjarhellu höfuðborgarbúa ,sem nú fyrst eru að átta sig á þeirri staðreynd.
|
50 gönguhrólfar á Hengilssvæðinu |
Skildu eftir svar