„Meðlimir“ eru lífseigir. Svona var tekið til orða á mbl.is (08.02.2010) : „Þetta er í fyrsta skipti sem Rússar kaupa vopn frá meðlimi Atlantshafsbandalagsins, Nató.“ Rússar voru að kaupa herskip af Frökkum. Eðlilegt hefði verið að segja: Þetta er í fyrsta skipti sem Rússar kaupa herskip af Natóríki.
Í hádegisfréttum RÚV (08.02.2010) var sagt frá vatnstjóni og sagt „… þannig að húsið flæddi á ný“. Ekki fellir Molaskrifari sig við þessa notkun sagnarinnar að flæða. Ef einhvern flæðir þýðir það að hann fari í kaf á aðfallinu. Kindurnar flæddi, enda voru þær á skeri,sem fer í kaf á flóðinu. Á vef RÚV er fyrirsögnin: „ Samgöngur enn úr skorðum í Washington vegna snjós“. Nú er eignarfallið snjós vissulega til. Þarna hefði þó verið eðlilegra og fallegra að segja: … vegna snjóa.
Í fréttatíma RÚV sjónvarps (07.02.2010) sagði fréttamaður: „ …. ekki vera áfellisdóm yfir hvernig heilbrigðiskerfið er að standa sig í málaflokknum“. Líklega finnst fréttastofunni þetta vera gott orðalag. Það finnst Molaskrifara ekki. Ekki ,- er að standa sig, heldur stendur sig. Í sex fréttum RÚV sama dag var sagt frá umfjöllun um Icesave í Silfri Egils fyrr um daginn. Þá sagði fréttamaður: „…Breta, Hollendinga og Íslendinga alla eiga sök á máli“, eða „..að máli“. Ógerlegt var að heyra hvort var sagt. Fréttamaður ekki nógu skýrmæltur. Hér hefði verið hægt að segja að þessar þrjár þjóðir deildu sök í málinu. Eða, að allar þrjár þjóðirnar ættu hlut að máli.
Af Pressunni (06.02.2010) : „Hann staulaðist inn í beinskiptan bíl sinn og keyrði honum, einungis með hægri fæti, að húsi sínu. “. Hann keyrði ekki bílnum. Hann keyrði bílinn. Svo orkar auðvitað tvímælis að hann hafi keyrt bílinn, „einungis með hægri fæti“. Líklega hefur hann notað hendurnar líka.
Laugardagskvöldið (06.02.2010) varð umsjónarmönnum Júróvisjón langlokunnar áRÚV tíðrætt um „græna herbergið“. Þetta hugtak er úr ensku (the green room) notað um setustofu eða herbergi þar sem leikarar eða gestir geta áð eða hvílt sig milli þess sem þeir eru á sviðinu, eða meðan þeir bíða þess að koma fram. Til er gömul saga um breskan hermann eða málaliða sem var nýkominn frá Afríku þar sem hafði barist. ( Bretar voru alltaf að berjast í Afríku). Hann átti að koma fram í beinni útsendingu í sjónvarpi og var látinn bíða í græna herberginu þar sem veigar dýrar voru á boðstólum og ekki skornar við nögl. Biðin varð lengri en reiknað hafði verið með. Þegar að viðtalinu í sjónvarpssal kom, var blessaður maðurinn orðinn svo slompaður, að hann svaraði öllum spurningum með jái , neii eða hummi. Daginn eftir töluðu fjölmiðlar um hve einstaklega hógvær og lítillátur þessi hugrakki hermaður hefði verið !
Skildu eftir svar