Öll erum við fjölmiðlum háð um upplýsingar um það, sem er að gerast í veröldinni og í umhverfi okkar á Íslandi. Þær upplýsingar,sem fjölmiðlar færa okkur eru oft forsendur skoðana, ákvarðana og aðgerða. Því skiptir miklu að þær séu réttar. Öll þekkjum við það, þegar fjölmiðlar fjalla um eitthvert efni okkur gjörkunnugt,að þá heyrir maður að ýmislegt hefur skolast til , þótt þeir sem minna þekkja til málsins verði einskis varir. Stundum er þetta eitthvað sem litlu skiptir, stundum meginatriði. Vandaðir fjölmiðlar leiðrétta það sem missagt hefur verið og skammast sín ekkert fyrir það. Einhverju sinni nefndi ég það á göngum Alþingishússins í samtali við fréttamann, að rangt hefði verið farið með í fréttum kvöldið áður,er sagt hefði að tiltekið frumvarp hefði verið afgreitt sem lög frá Alþingi. Verið var að afgreiða frumvarpið milli deilda, en ekki sem lög. Ekki stórmál, en rangt var farið með. Fréttamaðurinn tók athugasemd minni fálega. Leit líklega á hana sem nöldur. Hlustendur höfðu fengið rangar upplýsingar. Það skipti auðvitað máli. Þetta atvik rifjaðist upp fyrir mér er ég hlustaði á tíu fréttir Ríkisútvarpsins í gærkveldi, er verið var að segja frá lokafundi Alþingis. Þar var sagt að frumvarp til laga um Vatnajökulsþjóðgarð væri orðið að lögum. Samtímis var ég að horfa á beina útsendingu frá fundi Alþingis í sjónvarpinu. Þar var Guðlaugur Þór Þórðarson að mæla fyrir nefndaráliti um frumvarp til laga um Vatnajökulsþjóðgarð. Frumvarpið var ekki orðið að lögum. Önnur umræða var að hefjast og þriðju umræðu ólokið. Ranghermi í fréttum. Kannski hafði fréttamaður skrifað fréttina og látið lesa hana í þeirri trú að þingfundi yrði lokið,þegar tíufréttir yrðu sagðar, en stefnt hafði verið að því að ljúka þingfundi um kvöldmatarleytið. Spár um hvenær síðasta þingfundi ljúki eru miklu ótraustari en nokkur veðurspá. Það vita allir sem til þekkja. Ríkisútvarpið flutti okkur sem sé frétt sem var röng. Freistast til að nefna hér annað dæmi úr fréttum RÚV, að þessu sinni úr sjónvarpsfréttum, sem mér fannst heldur ekki gott. Fyrir skömmu var greint því að tveir ferðalangar hefðu “frosið í hel” á Harðangursjökli í Noregi og verið fluttir á sjúkrahúsið í Haukeland. Þegar þessi frétt var skoðuð í norskum netmiðlum kom í ljós að mennirnir höfðu orðið úti, eða látist af völdum ofkælingar milli Harðangursjökuls og þjóðvegar númer sjö, nokkuð langt frá jöklinum eftir korti að dæma.Hitastig á þeim slóðum var þá um og undir frostmarki.Þriðji maðurinn, sem með þeim var lifði þetta af. Hann var hinsvegar ekki fluttur á sjúkrahús í Haukeland heldur á Haukeland háskólasjúkrahúsið sem er í Bergen.
Ég leyfði mér að senda sjónvarpsmönnum svolitla athugasemd í tölvupósti , þar sem raunar var einnig nefnt að íslenska nafnið á Hardangervidda væri Harðangursheiði eða heiðar og í staðinn fyrir að tala um að menn “frysu í hel” (fryse ihjel) hefði verið eðlilegra að segja að mennirnir hefðu orðið úti.
Nú skal ekkert úr því dregið að fréttamenn Ríkisútvarpsins gera marga hluti mjög vel og margt er þar afbragðsmanna undir árum. Það er hinsvegar misskilngur hjá þeim að það sé af slæmum hvötum gert, þegar bent er á að eitthvað hafi farið úrskeiðis í frásögnum af atburðum. Þvert á móti er á það bent af gömlum og rótgrónum hlýhug til stofnunarinnar.
Ég er hinsvegar löngu búinn að sætta mig við að yfirmenn frétta hjá Ríkisútvarpinu telja fyrirspurnir eða ábendingar ekki svaraverðar. Neita því ekki að mér finnst það bera keim af því að þeir skuldi hlustendum engar skýringar. Kannski ríkir bara í Efstaleitinu sá siður að svara ekki bréfum.
Það verða þeir að eiga svið sjálfa sig, en það breytir ekki þeirri staðreynd að hlustendur eiga kröfu á því að í fréttum Ríkisútvarpsins sé farið rétt með staðreyndir. Á það hefur nokkuð skort.
Skildu eftir svar