Það er mikil nýbreytni í íslenskri pólitík, að nú skuli ekki ganga hnífurinn á milli þeirra sem áður voru traustustu stuðningsmenn vestrænnar samvinnu (Styrmis, Björns og Davíðs) og sumra helstu kommaleiðtoga Alþýðubandalagsins, Ragnars Arnalds, Hjörleifs og Ragnars jarðskjálftafræðings og félaga. Bandaríkjamenn hafa löngum sagt að undarlegasta fólk sængi saman í pólitík ( e. politics makes strange bedfellows). Það á einkar vel við hjér hjá okkur líka.
Hvort þetta einkennilega bandalag er landi og þjóð til heilla er svo allt önnur saga.
Skrifað er á pressan.is (18.11.2010): Húsið var þá í niðurníslu og lögðust þau í miklar endurbætur á heimilinu. Hér er átt við að gerðar hafi verið endurbætur á húsinu. Svo er það dálítið andkannalegt að tala um að leggjast í endurbætur. Þar að auki leggjast menn ekki í endurbætur á heimili. Hús er ekki heimili. Stundum er hinsvegar talað um að leggjast í leti og ómennsku. Sæmilegt hefði verið að segja: Lögðu þau í miklar endurbætur. Svo er það að láta eitthvað drabbast niður að láta það fara í niðurníðslu, ekki niðurníslu.
Hundasnyrtir á heimsmælikvarða var eitt af viðfangsefnum föstudagskastljóss Ríkissjónvarpsins. Þátturinn sannaði það, sem hér hefur verið sagt, að Kastljós er ekki lengur fréttaskýringaþáttur, heldur langur auglýsingaþáttur, þótt athyglisvert efni slæðist með á stundum.
Gaman var að hlusta á Robert Christie, sagnfræðing, blaðamann og geðhjúkrunarfræðing í morgunútvarpi Útvarps Sögu (18.11.2010). Þar var á ferðinni Skoti, búsettur í Írlandi,sem talaði óaðfinnanlega íslensku. Betur máli farinn en sumir sem hafa útvarpsmennsku að atvinnu. Ótrúlegur. Lýsing hans á fjármálahremmingum Íra var skýr og vel fram sett.
Útvarp Saga er iðið við að halda rangfærslum að hlustendum. Sagt var (18.11.2010 og líklega daginn áður líka) að 98% þjóðarinnar hefðu hafnað Icesave í þjóðaratkvæðagreiðslu. Það var þjóðaratkvæðagreiðslan arfavitlausa,sem Ólafur Ragnar efndi til þar sem greidd voru atkvæði um samning ,sem ekki var lengur til umræðu. Annar samningur lá fyrir í hans stað.
Á kjörskrá á Íslandi voru 229.977 í þjóðaratkvæðagreiðslunni 6. mars 2010. Kjörsókn var rúmlega 62% eða 144.231. Þar af vildu 134.397 hafna því sem verið var að greiða atkvæði um eða 58.4 %. Hvermig geta 58% kjósenda verið 98% þjóðarinnar eins og sagt var í Útvarpi Sögu? Þetta er auðvitað rangfærsla, hrein ósannindi, svo talað sé skýrt. Við sem sátum heima vegna þess að atkvæðagreiðslan var rugl frá upphafi til enda, tilheyrum sem sagt ekki þjóðinni. Það hvarflaði ekki að m,ér að til væru menn með lagapróf úr Háskóla Íslands sem gætu reiknað svona vitlaust eða héldu slíkri að þjóðinni.
Ósannindin um 98% þjóðarinnar voru enn endurtekin í Útvarpi Sögu 19.11.2010. Það gerði frambjóðandi stöðvarinnar til stjórnlagaþings, Pétur Gunnlaugsson lögfræðingur. Á fólk að treysta þeim,sem umgangast sannleikann með þessum hætti? Útvarp Saga hælir vissum frambjóðendum til stjórnlagaþings, en níðir aðra daginn út og daginn inn.
Önnur ósannindi,sem haldið var að hlustendum (18.11.2010) Útvarps Sögu var, að ekkert aðgengi væri fyrir fatlaða við inngang húss TR á horni Laugavegar og Snorrabrautar. Sannleikurinn er sá að þar eru tvö bílastæði sérmerkt fötluðum við dyrnar og þar er skábraut fyrir hjólastóla. Þannig hefur þetta verið í mörg ár. Það er erfitt að ljúga meiru. Þá er því ítrekað haldið að hlustendum að snittumóttaka fyrir fulltrúa á Norðurlandaráðsþingi hafi kostað 50 milljónir. Það er er auðvitað ósatt. En stjórnendum finnst það líklega hljóma vel.
Stendur ekki í góðri bók: Sannleikurinn mun gera yður frjálsa
Skildu eftir svar