Sjónvarpsstjóri ÍNN talaði (10.06.2011) um heimsk lagafrumvörp. Molaskrifari er á því að lagafrumvörp geti verið heimskuleg, en ekki heimsk. Jafnreyndur maður og sjónvarpsstjórinn er ætti ekki að flaska á beygingu orðsins gjaldeyrir.
Kastljósið hefur oft verið gott að undanförnu meira að segja mjög gott á stundum. Fíflagangurinn í þættinum í kvöld (10.06.2011) var hinsvegar óskiljanlegur. Það er illmögulegt að taka fólk alvarlega sem lætur eins og bjánar fyrir framan myndavélarnar. Þetta var ekki fyndið. Bara hallærislegt. Kastlýsingar verða að gera sér grein fyrir því að fólk sem stýrir svona þáttum er um margt fyrirmyndir barna og unglinga.
Í fréttum af Alþingi frá lokatörn þingsins hefur komið rækilega í ljós, að þegar kemur að kurteisi, siðfágun og almennum mannasiðum, ber Árni Johnsen höfuð og herðar yfir samþingsmenn sína.
Oft er úrvals efni á Rás eitt snemma á laugardagsmorgnum. Það brást ekki í morgun (11.06.2011). Tónlistin sem Sigvaldi Júlíusson leikur úr þularstofu milli klukkan sjö og átta er jafnan smekklega valin. Síðan tók við prýðilegur þáttur, (endurtekinn) Kristjáns Sigurjónssonar úr þáttaröð um vikudagana. Þar var margur fróðleiksmolinn vel fram settur.
Fjórum eða fimm sinnum, að minnsta kosti, heyrði Molaskrifari fréttastofu ríkisins gera hlustendum grein fyrir afstöðu Péturs Blöndals alþingismanns til rannsóknar á falli sparisjóðanna. Pétur Blöndal byrjaði fyrstur manna að fjasa um allt það fé sem væri án hirðis í sparisjóðunum. Því fjármagni þyrfti að koma í vinnu. Sú umræða var upphafið að hruni sparisjóðakerfisins á Íslandi. Pétur Blöndal var því með nokkrum hætti sá sem velti þeim steini úr stað, sem varð sparisjóðakerfinu að falli.
Ríkisútvarpið, ( engu er líkara en starfsfólki hafi verið bannað taka sér í munn orðið Ríkisútvarp) sem í munni starfsmanna, heitir nú bara Rúv, gerir sér far um að upplýsa okkur hlustendur/áhorfendur svo sem best verður á kosið. Þannig er okkur á hverju kvöldi, og oftar en ekki tvisvar á hverju kvöldi, sagt frá því á skjánum hver sé fréttastjóri Ríkisútvarpsins. Það ætti því ekki að fara framhjá neinum. Norrænu sjónvarpsstöðvarnar standa sig illa í þessum efnum. Þær segja sínu fólki bara frá því hverjir hafi verið verkstjórar eða vaktstjórar við gerð hvers fréttatíma. Þar er því haldið leyndu fyrir áhorfendum hver sé fréttastjóri. Það er auðvitað ótækt. Þarna gerir íslenska Ríkissjónvarpið betur við okkur en norrænu stöðvarnar við sitt fólk.
Skildu eftir svar