Í sjónvarpsfréttum RÚV (25.01.20210) var sagt um álverið í Straumsvík:…það rafmagn sem fyrirtækið hafði tryggt sér hefur verið beint annað. Rafmagnið hefur ekki verið beint annað, heldur hefur rafmagninu verið beint annað. Í fréttum sama miðils, sama kvöld, af frosthörkum í Rúmeníu var sagt… hefur á annan tug manna orðið úti. Málkennd Molaskrifara er sú ,að hér hefði átt að segja hefur á annar tugur manna orðið úti. Einhver verður úti. Þessi skoðun Molaskrifara kann þó að orka tvímælis. Gaman væri að heyra álit annarra.
Smáfrétt í DV (25.01.2010) vakti athygli Molaskrifara. Fyrirsögnin var:„ Lottóvinningur í óskilum “. Þar var frá því greint að lottóspilari sem keypti miða 9. janúar hefði enn ekki sótt vinning sinn , nálægt fimm milljónum króna. Molaskrifari bjó í fimm ár í Noregi og keypti þá einstaka sinnum lottómiða. Þar komast allir vinningar til skila. Það er vegna þess, að þegar lottómiði er keyptur fyrsta sinni, fær kaupandinn spjald á stærð við bankakort, sem hann sýnir síðan í hvert skipti sem hann kaupir miða. Þannig er tryggt að hann fær sinn vinning, þótt hann ekki fylgist með þegar dregið er .
Þetta er eitt af því sem verður að breyta, þegar lög um talnagetraunir verða endurskoðuð, en það hlýtur að gerast fljótlega. Nú hefur sá sem vann gefið sig fram og væntanlega sótt sinn vinning. En það er engu líkara en hér á landi sé legið á því lúalaginu að vonast til þess að vinningar verði ekki sóttir. Það á ekki að líðast. Þetta er ein af mörgum röksemdum fyrir endurskoðun núverandi kerfis.
Bjarni Sigtryggsson,sendi Molum eftirfarandi hugleiðingu: „Það er skrítin tilhneiging fjölmargra að halda að heiti eða hugtök fái eitthvað fínni, merkilegri eða virðulegri merkingu með því að velja þeim óljós orð; einskonar jólapappír utan um venjulega merkingu. Á sínum tíma var hætt að auglýsa eftir sölumönnum en þess í stað auglýst eftir “markaðsfulltrúum” Það hljómaði fínna. Nú eru fyrirtæki í eigu bankanna ekki seld, heldur fara þau “í söluferli”. Verst er að meðal þeirra glysgjörnu í meðferð málsins eru allmargir blaðamenn, og reyndar telja sumir þeirra fínna að kalla sig “fjölmiðlamenn.”
ps. Í frétt vísis punktur is í dag er sagt frá ummælum manns í útvarpsþættinum „Sprengjusandi.” Skyldi landafræðikennslu grunnskóla hafa hrakað til jafns við móðurmálskennslu?”
Þakkir fyrir þetta, Bjarni. Öruggt má telja að landafræðikennslan hafi ekki tekið framförum. Kennsla í landafræði ætti að vera hluti námsefnis allra þeirra sem stefna að störfum við blaðamennsku
Skildu eftir svar