Skrifað og skrafað

Vísindamaðurinn og forstjórinn Kári Stefánsson skrifar grein (12.02.2011) ,sem birt er á besta stað í Morgunblaðinu,  hálf síða  í leiðaraopnu á  hægri síðu. 

Grein Kára hefst á tilvitnun í Biblíuna. Fyrstu Mósebók, fyrsta kapítula, þriðja vers: „Guð sagði: „Verði ljós“. Og það var ljós.“ Heimildar er reyndar ekki getið.

  Kári Stefánsson kennir Alþingismönnum um bankaleynd og  segir   þá  vera svo flækta í  spillingarmál  að þeirr  óttist afnám bankaleyndar. Þeir  vilja sem sagt ekki að það verði ljós í bönkunum.  Ætla mætti að þessi þunga ásökun  um spillingu Alþingismanna  styddist við veigamikil  rök og  helst óhrekjanleg.  Svo er reyndar ekki.  Kári segir í greininni:

„Sú saga gengur nefnilega fjöllum hærra að ástæðan fyrir því að Alþingi hafi ekki hróflað við bankaleyndinni sé sú að stór hluti þingheims standi í þeirri trú að ef henni yrði létt kæmi í ljós fjármálaspilling þeirra sjálfra sem þoli ekki dagsins ljós.“ Hann bætir svo við að sögunni trúi hann ekki , því á Alþingi sitji heiðarlegt afburðafólk. En hversvegna þá að setja þennan söguburð á prent? Hversvegna styðjast við Gróu á Leiti ? Hversvegna lepja upp kjaftasögur ? Hversvegna skrifa um eitthvað sem „gengur fjöllunum hærra“. Það er vísindamanni ekki sæmandi. Það getur meira en verið að Gróa á Leiti sé á róli í kringum Hádegismóa ofan við Rauðavatn um þessar mundir. En vísindamaðurinn Kári Stefánsson hefði átt sleppa því að styðjast við hana í málflutningi sínum.

 Þetta er   viðlíka málflutningur  og þegar  útvarpsstjóri  Útvarps   Sögu  fullyrðir við hlustendur (14.02.2011) að   ónafngreindum  Alþingismanni  hafi verið neitað um gistingu á bestu hótelum  Evrópu   vegna óreglu.  Órökstuddar svívirðingar og  dylgjur. Kári segist að vísu ekki trúa kjaftasögunni,sem hann vitnar til. .

    Morgunblaðið gerir svo enn betur við Kára Stefánsson í næsta blaði og helgar honum heilan leiðara.    Það er vissulega gott  að  aflétta bankaleynd . En  Morgunblaðið skrifaði  ekki mikið um afnám bankaleyndar, þegar verið var að einkavinavæða   ríkisbankana, –  færa  þá úr þjóðareigu og   rétta handvöldum ástmögum stjórnarflokkanna þá á silfurfati.  Þá var ekkert að því að hafa bankaleynd.  Þá varð allavegana  ekkert ljós í leiðurum Morgunblaðsins.