Í tilefni af Fiskistofuumræðunni og furðulegum og vanhugsuðum ummælum sjávarútvegsráðherrans varð mér hugsað aftur í tímann.
Þegar ég var kosinn á þing fyrir Alþýðuflokkinn í Vesturlandskjördæmi 1978 var ég fljótt spurður: Ætlarðu ekki að flytja í kjördæmið? Ég spurði á móti: Hvert? Á Akranes, í Borgarnes, í Stykkishólm, í Grundarfjörð í Ólafsvík , á Hellissand, í Búðardal? Svo spurði ég aftur: Þótt ég sitji á þingi í nokkur ár gefur það mér þá rétt til að rífa konuna mína úr hennar vinnu og segja henni að leita sér að vinnu annarsstaðar? Nei. Rífa börnin mín úr skólunum sínum og frá öllum vinum sínum? Nei. Ég hélt áfram að eiga heimili og lögheimili í Reykjavík, enda þótt lögheimilisflutningur hefði verulega hækkað greiðslur til mín frá Alþingi. Það var ósköp auðvelt að standast þá freistingu.
Skildu eftir svar