Í kvöld var hringt heim tíl mín og spurt eftir mér með nafni. Í símanum var ungur maður svo kumpánlegur að það var eins og hann væri að tala við yngri bróður sinn eða mann sem hann hefði þekkt í fimmtíu ár eða svo.
Erindi hans var að bjóða mér áskrift að DV með sérstökum kostakjörum.
Ég sagði honum að ég væri þegar þegar áskrifandi að DV. – Ég sé það nú ekki hjá mér, svaraði hann. – Ég fékk blaðið síðast í morgun.
Þá benti ég honum á að í símaskránni væri rauður kross við nafnið mitt, sem táknar að handhafi númersins vill ekki hringingar frá símsölumönnum. Aftur sama svar: Ég sé það nú ekki hjá mér !
Þetta þykir mér dónaskapur af hálfu DV og eitthvað er áskrifendabókhaldið ekki í góðu lagi. Líklega verður niðurstaðan sú að ég segi upp áskriftinni að blaðinu.
4 athugasemdir
Ekkert ping ennþá
Jenný Anna Baldursdóttir skrifar:
17/09/2009 at 11:21 (UTC 1)
Vont ef örlög manns eru ráðin í bírókratíunni af því að „þeir“ sjá ekkert hjá sér.
Úff.
Eygló skrifar:
16/09/2009 at 21:41 (UTC 1)
Held að hann hljóti að hafa hringt frá blindrasamtökum >>> Hann sér hreint ekkert – hjá sér.
Eiður Svanberg Guðnason skrifar:
16/09/2009 at 20:47 (UTC 1)
Gat ekki heyrt að kjörin væru neitt betri en þau sem ég þegar nýt.
Hörður Þórðarson skrifar:
16/09/2009 at 20:26 (UTC 1)
Hann var að bjóða þér betri kjör. Af hverju tókst þú þeim ekki fegins hendi?