Skrifað og skrafað

 Þrennt  hefur orðið mér umhugsunarefni núna um helgina.

Í  fyrsta lagi  hversu vel var bersýnilega staðið að  skipulagningu og  leit   að Þjóðverjunum   tveimur sem  týndust á öræfum Vatnajökuls. Leitin  bar því miður ekki árangur ,en  engum dylst,  að við eigum harðsnúið lið  björgunarmanna, sem  eru  vel  tækjum búnir og  þrautþjálfaðir. Þeir unnu afrek  við erfiðar aðstæður.

Björgunarsveitirnar, landhelgisgæsla og  lögregla  eiga mikið hrós  skilið fyrir  frammistöðu sína.

.

Í öðru lagi hve  hratt og örugglega var  brugðist við  rútuslysinu í Bessastaðabrekku eystra. Frá   sjónarhóli  áhorfanda hér syðra var ekki annað  að  sjá  en þetta hefði gengið  hratt og  fumlaust  fyrir sig og   slösuðum komið undir  læknishendur á  undraskömmum tíma. Þar var  greinilega  fyrir hendi  þjálfað lið, sem vann eftir viðbragðsáætlun,sem  dugði þegar á  reyndi.

Í þriðja lagi  afrek  reykkafaranna tveggja úr  Slökkviliði  höfuðborgarsvæðisins sem  björguðu  tveimur unglingsstúlkum  frá  bráðum bana í eldsvoðanum að Stuðlum. Þeir  hættu lífi sínu  og  góð þjálfun  reið baggamuninn.

Allt  er  þetta  hrósvert og staðfestir  hve  nauðsynlegt er að  liðsmenn  landhelgisgæslu, lögreglu og  björgunarsveita  hafi yfir að ráða góðum  búnaði og  séu í  góðri þjálfun.

Það er þessvegna  sorglegt  þegar  heyrast raddir úr hópi  stjórnmálamanna,sem   reyna að gera  viðleitni  Björns Bjarnasonar dómsmálaráðherra tortryggilega, þegar hann stuðlar að því  að þessar öryggissveitir okkar séu sem  best  búnar og í góðri þjálfun til að bregðast  við  aðsteðjandi vá og vanda.