Á einveldistímanum mátti ekki gagnrýna einvaldinn, orð hans eða gjörðir. Það sama hefur líklega gilt um dómstólana ,sem voru í vasa einvaldsins. Nú á tuttugustu og fyrstu öldinni ætlar mætasta fólk af göflum að ganga, ef einhver leyfir sér að gagnrýna þá niðurstöðu Hæstaréttar að ógilda kosninguna til Stjórnlagaþings, – kosningu sem mörgum á hægri kanti stjórnmálanna var mjög á móti skapi. Dómarar eru menn og öllum mönnum getur skjátlast. Þarna varð dómurunum fótaskortur. Það er grundvallarmisskilningur að Hæstiréttur sé hafinn yfir gagnrýni.
Fékk ekki Hæstaréttardómari heilan sjónvarpsþátt í Ríkissjónvarpinu til að skýra (verja) gjörðir sínar? Jú. Það var svolítið óvenjulegt, en það er svo margt óvenjulegt í dagskrá Ríkissjónvarpsins að um það verður ekki frekar rætt.
Sjaldan hefur niðurstaða þessa æðsta dómstóls verið skoðuð og greind jafn gaumgæfilega og Reynir Axelsson stærðfræðingur hefur gert í grein sem víða hefur farið. Eftir skoðun Reynis stendur ekki steinn yfir steini i áliti Hæstaréttar. Eiginlega gætu ályktunarorð réttarins þess vegna verið niðurstaða umræðna í saumaklúbbi.
Þegar sagt er, að ekki ekki tjói að deila við dómarann, þýðir það ekki að bannað sé að gagnrýna verk dómarans. Það þýðir að niðurstöðu dómarans verður að una hversu röng eða vitlaus ,sem hún er.
Það er það sem þjóðin situr nú uppi með.
Skildu eftir svar