Í Ríkissjónvarpinu (10.07.2011) var enn einu sinni talað um starfsmannastjóra Hvíta hússins ( e. Chief of Staff). Þessi maður er yfirmaður alls starfsliðs Hvíta hússins. Hann er ekki starfsmannastjóri fremur en Staff var hershöfðingi, General Staff, sem Mogginn talaði um í gamla daga.
Fyrirsögnin á Staksteinum Morgunblaðsins (11.01.2011) er: Hvað er í pakkinu? Ekki fer á milli mála, að Staksteinahöfundur kallar okkur pakk, sem erum fylgjandi aðild Íslands að ESB. Kurteisi og mannasiðir voru einu sinni aðalsmerki Morgunblaðsins. Ekki fyndið. Bara dónalegt.
Þessi gamli kaupsýslurefur á því enn nokkra gambíta uppi í erminni, sagði fréttamaður Ríkissjónvarps í fréttum (10.07.2011). Orðið gambítur er ekki íslenska. Það er enska og getur þýtt klækjabragð. Orðið er ekki einu sinni að finna sem slettu í íslenskri orðabók. Fréttamenn Ríkissjónvarps eiga að tala mál sem allir skilja. Molaskrifari er þess fullviss, að margir þeirra sem hlýddu á fréttamanninn vissu ekkert hvað orðið gambítur þýðir. Verkstjórn vantar á fréttastofu Ríkisútvarpsins.
Æ algengara er að heyra n tvöfaldað þar sem aðeins er eitt n. Í fréttum af hlaupinu í Múlakvísl hefur verið talað um brúnna, en ekki brúna. Í morgunútvarpi Rásar tvö (11.07.2011) var fjallað um veðurspá, spánna var sagt. Hvar er nú ágætur málfarsráðunautur Ríkisútvarpsins ?
Í fréttum Ríkisútvarps var sagt (11.07.2011), að símastaurar yrðu reknir niður sem undirstöður fyrir nýja brú á Múlakvísl. Þeir sem enn muna hvernig símastaurar voru eiga svolítið erfitt með að sjá það fyrir sér. Miklu líklegra er að raflínustaurar verði notaðir, enda bæði lengri og gildari en símastaurar. Líklega enn eitt dæmið um ónákvæmni í fréttum Ríkisútvarpsins.
Í morgunútvarpi Rásar tvö (11.01.2011) var talað um bálfarir og greftrun. Smekkvísi umsjónarmanna var á sínum stað. Þeir töluðu um að grafa eða grilla. Þessi ummæli eru svo ósmekkleg sem mest má verða. Þeir sem svona tala við hlustendur Ríkisútvarpsins kunna enga mannasiði. Ekki heyrði Molaskrifari betur en umsjónarmenn Morgunútvarpsins þennan fallega júlí morgun væru væru fjórir, – tveir í Reykjavík og tveir á Egilsstöðum. Það fer ekki hjá, að í hugann komi að …. Því verr gefast …
Í sunnudagsmogga (10.07.2011) spyr fyrrverandi ritstjóri
Morgunblaðsins hvort ekki sé rétt að einkavæða Landsbanka Íslands sem nú er alfarið í eigu ríkisins. Sjálfstæðismenn einkavæddu Landsbankann í sínum tíma
með því að færa vinum sínum þessa þjóðareign á silfurfati. Sænskur
banki vildi eignast hlut í Landsbankanum. Hann var ekki virtur svars.
Þá var nefnilega búið að ákveða að skipta ríkisbönkunum, Landsbanka og Búnaðarbanka milliþóknanlegra vina Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks. Ef Sjálfstæðisflokkur kemst aftur í ríkisstjórn, verður þá
Landsbankinn afhentur nýjum einkavinum? Gömlu vinirnir rændu bankann
innanfrá og hirtu sparnað þúsunda einstaklinga, sem sátu eftir með sárt ennið. Bankaræningjarnir ganga enn lausir. Nú vilja sumir Sjálfstæðismenn einkavæða Landsbankann upp á nýtt. Er þetta ekki dálítið eins og lygasaga?
8 athugasemdir
Ekkert ping ennþá
Eiður skrifar:
13/07/2011 at 14:00 (UTC 1)
Kærar þakkir , Bergsteinn, fyrir góðar ábendingar. Það sem ég skrifaði, skrifaði ég út mínum eigin orðaheimi. Þetta orð hefur mér aldrei verið tamt, enda ekki skákmaður !
Bergsteinn Sigurðsson skrifar:
13/07/2011 at 13:27 (UTC 1)
Sæll Eiður
Hér er grein eftir Einar Kárason frá 2004 sem nefnist Gambítur eða svikamylla? http://www.mbl.is/mm/gagnasafn/grein.html?grein_id=807901
Að einn af okkar ágætustu rithöfundum notar orðið finnst mér vera vísbending um að fréttamenn geti líka notað það.
Ég finn í fljótu bragði fjögur dæmi um notkun orðsins á Alþingi, Hjörleifur Guttormsson, Lúðvík Bergvinsson og Karl V. Matthíasson notuðu það allir í ræðustól.
Ég hugsa að í þessu tilfelli sé fjarvera orðsins í orðabók fyrst og fremst til marks um að orðabækur eru því miður ekki tæmandi. Tökum sem dæmi orðið yfirhalning. Það getur ýmist merkt skammir, ádrepa eða endurbætur. Í orðabók er það þó aðeins til í fyrr merkingunni.
Með kveðju
Bergsteinn
Gunnar Th. Gunnarsson skrifar:
13/07/2011 at 05:40 (UTC 1)
Eg tek undir med Bergsteini. Thad kaemi mer a ovart ef fullordin manneskja vissi ekki hvad gambitur thydir.
Eiður skrifar:
13/07/2011 at 00:31 (UTC 1)
Það hefur samt ekki náð inn í íslenska orðabók. Þótt þetta sé skákmönnum tamt á tungu, er ekki svo um alla.
Eiður skrifar:
13/07/2011 at 00:29 (UTC 1)
Sæll Bergsteinn, Ég fletti aðeins upp í íslensku orðabókinni, en engu að síður er ég nokkuð viss um að þetta er ekki orð,sem nær allir skilja.
Gísli skrifar:
12/07/2011 at 23:52 (UTC 1)
Skákmenn hafa lengi (a.m.k. í nokkra áratugi) notað orðið gambít yfir það bragð að fórna peði í upphafi skákar til að ná frumkvæði og sóknarmöguleikum. Sjálfsagt er það rétt að orðið sé komið úr ensku en að mínu mati hefur það löngu unnið sér þegnrétt í íslensku, og Orðabók háskólans og Stofnun Árna Magnússonar virðast vera á sama máli, sbr. síðu um beygingarlýsingu íslensks nútímamáls.
Jón Óskarsson skrifar:
12/07/2011 at 22:36 (UTC 1)
Ekki kæmi mér á óvart ef málfarsráðunauturinn tæki pokann sinn og færi frá þessu sökkvandi fleyi.
Horfandi upp á skipstjórann og yfirmennina taka negluna úr og senda þeim fingurinn sem vilja setja hana í aftur.
Bergsteinn Sigurðsson skrifar:
12/07/2011 at 19:26 (UTC 1)
Sæll Eiður
Orðið gambítur er að finna bæði í íslenskri stafsetningarorðabók og í beygingarlýsingu íslensks nútímamáls. Þá er orðið að finna í ensk-íslenskri orðabók sem þýðing á orðinu gambit, það sagt merkja upphafsleikur. Orðið er líka allþekkt úr skákmáli og slái maður því upp á Google, má sjá að ófáir bloggarar nota það í pistlum um t.d. stjórnmál. Merkingin er því ekki jafn óljós og þú telur.