Nýr formaður Framsóknarflokks var fljótur að lýsa því yfir að Framsókn væri tilbúin til að veita stjórn Samfylkingar og VG hlutleysi og verja hana vantrausti. Því fylgdu engin skilyrði.
Þegar stjórnarmyndunarviðræður hófust, byrjuðu Framsóknarmenn svo að setja fram skilyrði af ýmsu tagi. Skilyrðislaus yfirlýsing Framsóknarmanna um hlutleysi eða stuðningi var hinsvegar forsenda þess að Ingibjörgu Sólrúnu var falið að reyna stjórnarmyndun.
Líklega er ég ekki einn um að þykja þetta svolítið sérkennileg vinnubrögð. Eða hvað ?
5 athugasemdir
Ekkert ping ennþá
Þráinn Bertelsson skrifar:
31/01/2009 at 01:19 (UTC 0)
Og þér finnst auðvitað verra að fá ekki skilyrðislausa flokkshlýðni við hverju sem er? Mega framararnir ekki vita hvað það er sem þeir lofa að styðja? Skyldu stjórnmálin vera að breytast frá þinni tíð?
Ómar Ragnarsson skrifar:
30/01/2009 at 23:09 (UTC 0)
Þú ert ekki einn um það og álappaleg atburðarásin í dag hefur neyðarleg. Raunar man ég ekki eftir fordæmi hvað þetta varðar og líklega gætum við lært mikið af Dönum, þar sem stjórnir eru yfirleitt minnihlutastjórnir og menn kunna til verka í ljósi reynslunnar. Bendi að öðru leyti á bloggið mitt í dag.
Svavar Bjarnason skrifar:
30/01/2009 at 22:55 (UTC 0)
Eitt sinn framsókn – ávallt framsókn. Andlitslifting breytir ekki innræti.
Jón Vilhjálmsson skrifar:
30/01/2009 at 13:13 (UTC 0)
Það voru strax sett þrjú skilyrði fyrir því að það yrði tekið á fjármálum heimila og fyrirtækja og að kosningar yrðu sem fyrst
Ólafur skrifar:
30/01/2009 at 12:43 (UTC 0)
Þetta er auðvitað bara bráðsnjallt trix og úthugsað.