Málfar í næturfréttum Ríkisútvarpsins frá miðnætti til morguns hefur yfirleitt verið til fyrirmyndar , og gildir það einnig um fréttir Stefáns Svavarssonar ,sem nú annast þetta verkefni. Í morgun (08.07.2010) hefði þó verið betra ef hann hefði talað um bakkafullar ár á flóðasvæðum í Mexíkó. Ekki barmafullar ár. Bikar getur verið barmafullur, en ár tæplega. Nokkrir málfarshnökrar voru í sjöfréttum í morgun (10.07.2010) til dæmis var talað um að taka eigið líf . Á mbl. is var þetta betur orðað, svipta sig lífi. Það er svolítið einkennilegt með þessar næturfréttir að ekki skuli fylgt þeirri reglu að hafa alltaf nýja frétt fremst og sleppa síðustu, elstu, fréttinni. Þannig endurnýjast fréttatíminn smám saman.
Úr mbl. is (09.07.2010): Bandaríkjamenn og Rússar skiptu í dag á föngum á flugvellinum í Vínarborg í Austurríki. Ekki er Molaskrifari alveg sáttur við þetta orðalag. Að skipta á einhverjum hefur skýra merkingu í íslensku máli. Hefði talið eðlilegra að tala um að skiptast á föngum frekar en að skipta á föngum. Hvað segja lesendur ? Í Morgunblaðinu (10.07.2010) er í fyrirsögn notað orðalagið að skiptast á föngum.
Molaskrifari heyrði endurtekið athyglisvert viðtal í Útvarpi Sögu aðfaranótt áttunda júlí.Það var viðtal Arnþrúðar Karlsdóttur við prófessor Þorvald Gylfason. Þorvaldur var ómyrkur í máli að venju. Sýn hans á Icesave klúðrið var skýr og vonandi hefur útvarpsstjóri Útvarps Sögu skilið kjarna málsins eftir þessa kennslustund Þorvaldar. Við verðum að ljúka þessu máli, standa við það sem íslensk stjórnvöld hafa lofað. Framkoma forseta Íslands í málinu var tilraun (sem tókst að nokkru) til að endurheimta glatað traust þjóðarinnar með sýndarmennsku og þjóðaratkvæðagreiðslu sem var tóm vitleysa. Um hvað voru greidd atkvæði ? Atkvæðagreiðslan snerist ekki um að borga eða borga ekki, eins og allt of margir virðast hafa haldið og halda enn. Ummæli Þorvaldar um þá sem hann að hætti þeirra í Útvarpi Sögu kallaði stjórnmálastéttina voru hinsvegar svo ýkjukennd og illa grunduð að þau misstu algjörlega marks. Hann taldi alla stjórnmálamenn gjörspillta sem og þorra þjóðarinnar. Molaskrifari hefur líklega í áranna rás kynnst fleiri stjórnmálamönnum af fleiri kynslóðum en prófessor Þorvaldur og fullyrðir að það voru upp til hópa vandaðir menn og sómakærir. Víst er rétt að á því kann að hafa orðið breyting á seinni árum ,-sérstaklega eftir að fyrirtæki fóru að kaupa sér stjórnnmálamenn með milljóna prófkjörs- og kosningastyrkjum. Fyrirtækin gerðu slík innkaup í nánast öllum flokkum, nema VG, svona til að hafa vaðið fyrir neðan sig.
Í Útvarpi Sögu hefur mikið og lengi verið talað um þjóðstjórn. Það var líka gert í viðtalinu við Þorvald. Hann vantreysti núverandi forseta réttilega til að skipa menn í slíka stjórn. En getur einhver ímyndað sér að við núverandi aðstæður sé hægt að skipa utanþingsstjórn sem nyti meirihlutastuðnings á Alþingi? Það er eins og menn gleymi því stundum að utanþingsstjórn verður að styðjast við þingmeirihluta.
Hugmyndir um utanþingsstjórn núna eru álíka viturlegar og að halda að Icesave klúðrið gufi upp , bara ef Bjarni Benediktsson og Sigmundur Davíð Gunnlaugsson fái að stjórna landinu. Icesavemálið hverfur ekki nema við stöndum í lappirnar og stöndum við gefin loforð. Annars segjum við okkur úr lögum við samfélag siðaðra þjóða. Vilja menn það ?
Skildu eftir svar