Laun verkafólks hækkaði mest,sagði í fyrirsögn á mbl.is (18.03.2010). Orðið laun er ekki til eintölu. Svo einfalt er nú það. Þessvegna hefði fyrirsögnin átt að vera: Laun verkafólks hækkuðu mest.
Molaskrifari lætur lesendum eftir að dæma eftirfarandi málsgrein (visir.is 18.03.2010): Þótt aðeins séu um 13 kílómetrar milli Bakkafjöru í Landeyjum og Heimaey hefur hafnleysið á Suðurlandi komið í veg fyrir að þessi stutta vegalengd gæti nýst til og frá lands og eyjar. Því hefur þurft að sigla Herjólfi frá Þorlákshöfn til og frá eyjum en sigling þar á milli tekur um þrjá tíma. Nú grillir í að þessi siglingatími muni styttast verulega. Stefnt er að því að höfnin verði tekin í notkun 1. júlí.
Þessi málsgrein er um það bil helmingur fréttarinnar, en fréttinni fylgja tvær myndir,sem fréttaskrifarinn segir, að TF SIF , eftirlits- og björgunarflugvél Landhelgisgæslunnar hafi tekið. Það var og. Flugvélin tók myndirnar !
Mjög fer vaxandi, að talað sé um að fara erlendis. Þetta mátti heyra oftar en einu sinni í morgunþætti Rásar tvö (17.03.2010). Í Íslenskri orðabók er þetta merki l? framan við þessa merkingu orðtaksins – orð eða málatriði sem ekki nýtur fullrar viðurkenningar, telst ekki gott mál í venjulegu samhengi. Venjuleg notkun orðsins erlendis í íslensku er staðbundin, – að vera í útlöndum, dveljast erlendis. Við segjum hinsvegar að fara utan, að fara til útlanda. Við dveljumst (ekki: dveljum) erlendis.
Í útvarpi, annaðhvort Útvarpi Sögu eða Rás tvö, líklega frekar Sögu, ( 17.03.2010) var talað um orðið einelti eins og það væri tiltölulega nýtt í íslensku. Orðið einelti og að leggja í einelti kemur fyrst fyrir í íslensku ritmáli árið 1707. Hinsvegar er það nýtt, að opinská umræða skuli fara fram um það hvernig berjast skuli gegn einelti í skólum og á vinnustöðum. Sú umræða er af hinu góða. Við eigum að sameinast um að uppræta einelti.
Skildu eftir svar