DV-bloggari segir (19.04.2011) að Vilhjálmur Egilsson sé leppi LÍÚ. Orðið leppi er ekki til í íslensku, nema sem þágufallsmyndin af orðinu leppur, sem m.a. getur þýtt handbendi. Molaskrifari þekkir reyndar Vilhjálm sem góðan dreng. Honum var ýtt til hliðar með bolabrögðum í prófkjöri hjá Sjálfstæðisflokknum. Vilhjálmur er hinsvegar í vondu hlutverki nú um stundir.
Í útvarpsfréttum (19.04.2011) var sagt: Hörð viðurlög eru við peningafalsi. Í eyrum skrifara hljómar þetta ekki rétt. Vel má þó vera að svo sé. Hann hefði sagt að hörð viðurlög væru við því að falsa peninga, eða hörð viðurlög væru við peningafölsun. Hvað segja lesendur?
Æðstu prestar Útvarps Sögu nota ævinlega forsetninguna á þegar þeir tala um stöðina. Eðlilegri málnotkun væri segja til dæmis: Ég heyrði þetta í Útvarpi Sögu.
Oft er ruglað með forsetningar með staðanöfnum. Við fórum á Akureyri, sagði kona, sem rætt var við á Rás tvö (20.04.2011). Við fórum til Akureyrar og vorum á Akureyri í viku. Gott var hinsvegar að heyra þáttagerðarmann á Rás tvö leiðrétta sig, þegar honum varð á að segja á Neskaupstað. Hann leiðrétti sig samstundis og sagði í Neskaupstað. Menn fara í kaupstað ekki á kaupstað.
Undarlegt að heyra auglýsingu á Rás tvö í Ríkisútvarpinu frá háskólanum á Bifröst þar sem talað var um að kunna viðskipti. Ekki var betra að þurfa að hlusta á að vorið væri alveg að detta inn. Þeir sem stjórna auglýsingadeild Ríkisútvarpsins eru ekki starfi sínu vaxnir. Taka við öllu sem að þeim er rétt.
Hefur þetta áhrif á öryggisstigið í bænum, spurði fréttamaður Ríkisútvarpsins á Akureyri (20.04.2011). Öryggisstigið í bænum ? Það var og !
Í fréttum Stöðvar tvö (20.04.2011) sagði fréttamaður: … verði minni en spáð var fyrir um. Þarna farið betur á að segja: … minni en spáð var. Spákonan spáði fyrir mér. Hún spáði mér langlífi og góðri heilsu.
Frýs vetur og sumar saman? Var spurt í fyrirsögn á dv.is. Í fréttinni með þessu var farið rétt með þetta.
Mikið er annars gaman að heyra aftur í lóunni, stelknum, spóanum og jafnvel rjúpuropa og vera þar sem ,,hneggjar loft af hrossagauki”.
6 athugasemdir
Ekkert ping ennþá
Haukur Kristinsson skrifar:
27/04/2011 at 15:10 (UTC 0)
Vilhjálmur Egilsson: Góður drengur í vondu hlutverki.
Dæmigerð íslensk meðvirkni.
Matthías skrifar:
27/04/2011 at 08:47 (UTC 0)
Orðið -leppi- er svo auðvitað líka til sem viðtengingarháttur af sögninni að leppa. ,,Þótt ég leppi hrókinn…“.
Eiður skrifar:
26/04/2011 at 14:58 (UTC 0)
Forráðamenn þessarar útvarpsstöðar kalla hana Útvarp Sögu. Mér finnast eðlilegast að segja að ég hafu heyrt eitthvað í Ríkisútvarpinu og í Útvarpi Sögu rétt eins og ég hlusta á fréttir í útvarpinu ekki á útvarpinu.
Málvenja heimamanna á hverjum stað á að ráða. Það er rétt mál. Engin algild regla er í þessu efni.
Eiður skrifar:
26/04/2011 at 14:51 (UTC 0)
Ég veit að líklega eru ekki allir sammála. Séra Emil Björnsson fréttastjóri lagði ríka áherslu á það við okkur fréttamenn að segja og skrifa í Neskaupstað en á Norðfirði. Hann var Breiðdælingur. Líklega er þetta nokkuð á reiki nú orðir. Þakka þér hvatninguna til að halda þessum skrifum mínum áfram.
Valdimar Thor H. skrifar:
26/04/2011 at 13:24 (UTC 0)
„Gott var hinsvegar að heyra þáttagerðarmann á Rás tvö leiðrétta sig, þegar honum varð á að segja á Neskaupstað. Hann leiðrétti sig samstundis og sagði í Neskaupstað. Menn fara í kaupstað ekki á kaupstað.“
Held að það sé ófrávíkjanleg venja/regla á Austfjörðunum að segja á á undan nafni -fjarðar, -víkur, -staðar. Maður fer austur á Vopnafjörð. Maður býr á Vopnafirði. Er sjálfur þaðan og það hljómar ekki rétt að segjast fara austur í Vopnafjörð (það er augljóslega ekki rangt heldur) en það hljómar ekki rétt hjá „heimamönnum“. Ég fer austur á Breiðdalsvík, austur á Neskaupstað, austur á Norðfjörð o.s.frv.
Kær kveðja og takk fyrir að halda úti „Íslensku máli“ á vefnum; ekki gerir RÚV það lengur.
Valdimar
Gunnar Th. Gunnarsson skrifar:
26/04/2011 at 04:59 (UTC 0)
Við heyrum eitthvað í útvarpinu, en svo heyrum við eitthvað á tiltekinni útvarpsrás.
Á Bylgjunni, á Rás 2.
Ef útvarpsrás héti Saga, þá segðum við: „Ég heyrði þetta á Sögu“, en ekki „í Sögu“.
Forsetningar í staðarnöfnum; „á“ og „í“ eiga að vera samkvæmt málvenjum á viðkomandi stöðum. Ef Norðfirðingar segðu alltaf „á Neskaupsstað“, þá væri það einfaldlega rétt. Öllum finnst hins vegar „í Neskaupsstað“ eðlilegt og rétt, enda er það málvenjan. En svo eru eflasut einhverjar málfræðireglur í þessu. Við segjum t.d.: „Jón í Kirkjulækjarkoti“ en svo „Jón á Kirkjulæk“. Ræður þarna máltilfinning för, eða er um raunverulega reglu að ræða?