Það er misskilningur hjá forseta Alþingis að eitthvað sé athugavert við að þingmaður noti orðið vítavert í þingræðu. Við það er ekkert að athuga. Ekki veit ég betur en í þingskapalögum standi í 78. grein:
„Ef þingmaður talar óvirðulega um forseta Íslands eða ber þingið eða ráðherra eða einhvern þingmann brigslyrðum eða víkur með öllu frá umtalsefninu skal forseti kalla til hans: „Þetta er vítavert“, og nefna þau ummæli sem hann vítir. Nú er þingmaður víttur tvisvar á sama fundi og má þá forseti, með samþykki fundarins, svipta þingmanninn málfrelsi á þeim fundi.“ Þetta fann ég á netinu og þannig var þetta en vera má að því hafi verið breytt.
Í ágætri stuttbók eftir Benedikt Gröndal frv. forsætisráðherra Alþingi að tjaldabaki (Útg.Alþingi 1981) segir svo á bls. 9. „ Þrátt fyrir þessi ákvæði verður ekki sagt að forsetar taki strangt á orðbragði þingmanna heldur sýna þeir allajafna umburðarlyndi, þótt ræðumenn gerist stórorðir, eða víki alllangt frá umræðuefni.. Öðruhverju gerist þó að forsetar víta þingmenn. Fyrir fáum árum kom það fyrir mig að kalla nokkra þingmenn Alþýðubandalagsins „labbakúta“. Reis þá forseti neðri deildar sem var Ragnhildur Helgadóttir úr sæti, sló í bjöllu og vítti þetta orðbragð. Þeim úrskurði varð ég að lúta og taka orðið aftur. Varla verður þetta atvik þó talið mælikvarði á hvað forsetar telja óþingleg ummæli“. Svo ritaði Benedikt Gröndal fyrir hartnær 30 árum. Fyrir þá sem hafa stutt pólitískt minni skal tekið fram að Benedikt Gröndal var þingmaður Alþýðuflokks En Ragnhildur Helgadóttir Þingmaður Sjálfstæðisflokks.
Það er hinsvegar hárrétt sem Jónas Kristjánsson skrifar á bloggi sínu að forsetar taka alltof vægt á frammíköllum úr þingsal sem oftar en ekki eru hreinn dónaskapur og utan alls velsæmis.Þau hafa verið vítaverð.Þingsalurinn hefur verið eins og skólastofa ólátabekkjar. Kannski má segja að umræður á Alþingi utanfarnar vikur hafi verið í vítaverðum vítahring.
3 athugasemdir
Ekkert ping ennþá
Eygló skrifar:
24/08/2009 at 13:02 (UTC 1)
Hundar eru settir í hlýðniþjálfun og þeim kenndir góðir siðir. En þingmönnum? Ekki það, þeir þurfa EKKI ALLIR á því að halda.
Eiður skrifar:
24/08/2009 at 06:55 (UTC 1)
Frammíköll hafa tíðkast á Alþingi í áratugi. Venjulegast ein hnitmiðuð setning, sem snjallir ræðumenn hafa svarað með annarri setningu úr ræðustóli og oft snúið á þann sem greip fram í og ekki látið þetta raska ró sinni eða ræðu.
Ástandið í sumar hefur hinsvegar verið allt annað. Það er erfitt að segja það, en það hefur í mínum huga nálgast skrílshegðan, þegar garg og gól yfirgnæfir það sem sá sem hefur orðið og er að flytja ræðu er að segja. Þetta hafa allir upplifað sem fylgst hafa með þingfundum í sjónvarpi að undanförnu.
Eygló skrifar:
23/08/2009 at 21:06 (UTC 1)
„Gæska“ forseta nær stundum langt út fyrir umburðarlyndi. Mér finnst ólíðandi að HEYRA ekki hvað ræðumaður segir. Að ég tali nú ekki um þegar þeir verða hvað eftir annað að byrja á orðunum af því að einhver/jir öskurapinn kann ekki kurteisi.
Það er heldur ekki eins og þetta séu ráðleggingar eða leiðbeiningar sem beint er að ræðumönnum, heldur óþekktarleg frammíköll og kaldhæðni. Oft er þetta skemmtilegt í vinahópi en á ekki við á Alþingi. Ekki mikil þroskamerki finnst mér.